10.2 Należności od odbiorców

w mln PLN, chyba że wskazano inaczej

Należności od odbiorców ujmuje się początkowo w cenie transakcyjnej (chyba, że należność zawiera istotny komponent finansowy podlegający wydzieleniu, na skutek czego należność jest początkowo ujmowana w wartości godziwej).

Po początkowym ujęciu należności od odbiorców wycenia się w następujący sposób:

• Należności nieprzekazywane do faktoringu pełnego i nieoparte o formułę cenową M+: w  wysokości zamortyzowanego kosztu z uwzględnieniem odpisów z tytułu oczekiwanej straty kredytowej (ECL). Należności od odbiorców z datą zapadalności poniżej 12 miesięcy od dnia powstania nie podlegają dyskontowaniu.
• Należności przekazywane do faktoringu pełnego: wg wartości godziwej przez wynik finansowy, gdzie wartość godziwa ustalana jest w wysokości ich wartości bilansowej pomniejszonej o koszty wynagrodzenia faktora, na które składają się m.in. koszty odsetkowe i koszt przejęcia ryzyka. Ze względu na krótki termin pomiędzy przekazaniem do faktora a jej zapłatą oraz ze względu na niskie ryzyko kredytowe kontrahenta (faktora) wartość godziwa tych należności nie uwzględnia wpływu tych czynników. Należności przekazywane do faktoringu pełnego są wyznaczane do kategorii aktywów finansowych wycenianych w wartości godziwej przez wynik finansowy obowiązkowo, ponieważ zostały zakwalifikowane do modelu biznesowego, w ramach którego przepływy są realizowane wyłącznie w drodze sprzedaży aktywów finansowych.
• Należności oparte o formułę cenową M+: wg wartości godziwej przez wynik finansowy, gdzie wartość godziwa jest ustalana jako wartość nominalna (tj. po cenie z faktury sprzedaży) skorygowana o wpływ ryzyka rynkowego i kredytowego. Korekta z tytułu ryzyka rynkowego jest obliczana jako różnica pomiędzy aktualną ceną rynkową dla danego okresu kwotowania z przyszłości (dla okresu, w którym nastąpi ostateczne ustalenie ceny rozliczenia) a ceną, po jakiej należność została ujęta w księgach rachunkowych (przemnożona przez wolumen sprzedaży). Korekta z tytułu ryzyka kredytowego jest obliczana w sposób analogiczny do kalkulacji oczekiwanej straty kredytowej dla należności handlowych wycenianych wg zamortyzowanego kosztu. Należności oparte o formułę cenową M+ są wyznaczane do kategorii aktywów finansowych wycenianych w wartości godziwej przez wynik finansowy obowiązkowo, ponieważ należności te nie zdają testu SPPI (tj, testu umownych przepływów pieniężnych) ze względu występujący w nich element zmiany ceny po dniu początkowego ujęcia należności.

Należności wyceniane do wartości godziwej mogą podlegać wycenie zarówno z tytułu stosowanej formuły cenowej M+ jak i z tytułu przekazania do faktoringu. Wycen tych dokonuje się niezależnie od siebie. Skutek obydwu wycen ujmuje się w wyniku finansowym w pozostałych przychodach/ (kosztach) operacyjnych.

Grupa narażona jest na ryzyko kredytowe oraz ryzyko walutowe związane z należnościami od odbiorców. Zarządzanie ryzykiem kredytowym oraz ocenę jakości kredytowej należności przedstawiono w Nocie 7.5.2.3. Informacje na temat ryzyka walutowego przedstawiono w  Nocie 7.5.1.3.

Poniższa tabela przedstawia wartość bilansową należności od odbiorców oraz kwotę oczekiwanej straty kredytowej: